در این مجموعه آموزشی قصد داریم شما رو با مفاهیم زبان برنامه نویسی سی آشنا کنیم. آموزش با زبان ساده و قابل فهمه تا به راحتی بتونید مباحث رو درک کنید و برنامه نویس خوبی بشید.با اولین قسمت همراه ما باشید.

 

تاریخچه ای کوتاه درباره ی C : 

در سال 1972 میلادی آقای دنیس ریچی آمریکایی که در اون زمان در آزمایشگاه بل مشغول به توسعه ی سیستم عامل یونیکس بود ، به فکر ایجاد یک زبان برنامه نویسی کارا افتاد تا مشکلات زبان های برنامه نویسی ای که اون موقع ازشون استفاده میشد از بین بره.او پس از عرضه ی این زبان ، نام C رو انتخاب کرد چون بعد از زبان برنامه نویسی B عرضه شده بود. (برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به تاریخچه زبان سی ، اینجا رو مطالعه کنید.)

 

هر زبان برنامه نویسی یک سری مفاهیم ثابت داره که در همه شون مشترکه.بحث راجع به این مفاهیم، زیاده و ما در این مجموعه ی آموزشی هدفمون بررسی دستور زبان سی و نحوه ی پیاده سازی نرم افزارها با این زبانه.پس توصیه میکنم اگه مفاهیم پایه ای رو بلد نیستین ابتدا یه مطالعاتی روی اونها انجام بدید چون ما خیلی راجع به اون موارد بحث عمیقی نخواهیم کرد.

 

قاب اصلی یک فایل C : 

همونطور که مثلا در یک زبان نشانه گذاری مثل html یک قاب کلی برای صفحه مون داشتیم (اینجا رو ببینید) در زبان برنامه نویسی سی هم برای ایجاد برنامه یک قاب کلی از کدها رو باید بنویسیم.ابتدا این خطوط رو ببینید بعد راجع به هرکدوم توضیح میدم.

 

#include <stdio.h>

#include <conio.h>

int main(){

     printf("Hello,world!");

     getch();

     return 0;

}

 

خب این میتونه یک قاب کلی از یک برنامه ی سی باشه. (البته لزوما این نیست و این یکی از نمونه هاست.ممکنه برنامه نویسای دیگه کد دیگه ای رو قاب اصلی بدونن ولی مفهوم یکیه)

 

در زبان سی برخی دستورات با علامت # که بهش numbersign یا sharp یا حتی hash میگن ، شروع میشن.به این دستورات میگن دستورات پیش پردازنده.این دستورات قبل از کامپایل شدن برنامه، اجرا میشن و اعمال خاصی رو انجام میدن.یکی از دستورات پیش پردازنده ، دستور include هست.با این دستور میتونید یک سری فایل های کتابخانه ای که برای اجرای برنامه ها لازم هستن به برنامه اضافه کنید تا بتونید از توابعی که در اونها تعریف شده استفاده کنید.به این فایل ها میگن فایل های سرآیند یا header . 

مهمترین کتابخونه ای که تقریبا در 99% مواقع باید ازش استفاده کنید ، کتابخونه ی stdio.h هست.این عبارت در واقع مخفف standard input output هست و فرمت فایل هم در واقع اول کلمه ی header تعریف شده.دستورات مهم ورودی و خروجی که بعدا با اونها آشنا میشیم در این کتابخونه وجود داره.

کتابخونه ی بعدی که من اون رو اضافه کردم ، conio.h هست که مخفف عبارت console input output.این فایل رو به یک دلیل استفاده کردم که جلوتر میگم.

 

زبان برنامه نویسی سی ، یک زبان ساخت یافته است به این معنا که از بلوک های جدا از هم برای ساخت یک برنامه ی واحد استفاده میشه.به این اجزا میگن تابع.مهمترین تابعی که برای اجرای برنامه مون لازمه و درواقع نقطه شروع اجرای هر نرم افزار ، تابع main هست. 

فعلا نمیخوام راجع به توابع بحث کنم فقط یه توضیحات اولیه ای میدم تا مفهوم کلی رو متوجه بشید.توابع در برنامه نویسی تقریبا (اینکه میگم تقریبا دلیل داره چون تفاوت هایی هم با هم دارن )مشابه توابع در ریاضیات هستند.هر تابع میتونه یک چیزی رو به عنوان ورودی بگیره ، عملیاتی انجام بده و نتیجه ای رو به عنوان خروجی برگردونه. هر تابع اصطلاحا داخل یک بلاک کد که توسط {} مشخص میشه ، قرار میگیره.

کلمه ی int ، نوع داده ی خروجیه این تابع رو بیان میکنه که به معنای integer یعنی یک عدد صحیحه و در انتهای تابع کلمه ی return میخواد خروجی این تابع رو اعلام کنه که ما مثلا اینجا مقدار 0 رو برگردوندیم.این نکته رو هم بدونید بد نیست که برگردوندن 0 به تابع اصلی یعنی برنامه با موفقیت اجرا شده . دقت کنید مقداری که به عنوان خروجی برمیگرده باید با نوع داده ی خروجی برابر باشه.بعد از تعریف نوع داده ی خروجی ، اسم تابع نوشته میشه و پرانتز باز و بسته.راجع به پرانتز همینقدر بدونید که ورودی تابع اونجا قرار میگیره که فعلا تابع ما ورودی نداره (مثلا این یکی از تفاوت ها با تابع در ریاضیه ) وجود پرانتز یکی از علایم شناسایی توابعه.

دستور بعدی printf هست.بحث راجع به این تابع مفصله و چون ما فعلا راجع به قاب اصلی بحث میکنیم، زیاد روش مانور نمیدم.از این تابع برای چاپ اطلاعات روی خروجی استاندارد که معمولا مانیتور یا صفحه نمایشه استفاده میشه.مثلا ما الان عبارت Hello World که معمولا برای نوشتن اولین برنامه در یک زبان برنامه نویسی استفاده میشه، رو چاپ کردیم.

دستور بعدی ، تابعی (مثلا از داشتن پرانتز میتونستید بفهمید الان  :) ) به نام getch هست.کاربرد فعلی این تابع اینه که صبر کنه کاربر یک کلید رو فشار بده و بعد از برنامه خارج بشه.کاربردهای دیگه هم داره که بعدا میگم.یادتون باشه این تابع داخل کتابخونه ی conio قرار داره و بخاطر همین تابع اون فایل رو include کردم.

 

خب دوستان شما با کدهای اولیه زبان سی آشنا شدید.امیدوارم این آموزش براتون مفید بوده باشه.قسمت دوم رو از دست ندید.

موفق باشید.